حضرت امام رضا(علیه السلام) روزی در مجلس "مأمون" که "ذوالریاستین" نیز بود، حضور یافت و درباره شب و روز و این که کدام یک از آن دو پیش تر از دیگری آفریده شده اند گفت و گو به میان آمد. ذوالریاستین از امام رضا(علیه السلام) در این زمینه سوال نمود.
امام(علیه السلام) فرمودند: «دوست داری که از قرآن جواب تو را بدهم یا از محاسبات خودت؟»
عرض کرد:«البته می خواهم از حساب جوابم را بدهید!»
امام(علیه السلام) فرمودند: «آیا شما نمی گویید: طالع دنیا "سرطان" است و حال آن که کواکب و ستارگان در بُرج "شرف" خود بودند؟»
عرض کرد: بلی!
امام(علیه السلام) فرمود: «پس زُحل در "میزان" و مشتری در "سرطان" و مریخ در "جُدی" و زهره در "حوت" و ماه در "ثور" و خورشید در میان آسمان در "حَمَل" است و این [طبق حساب شما] نباشد جز در روز!»
عرض کرد: پس از کتاب خدا؟
امام(علیه السلام) فرمودند: "لَا الشَّمْسُ یَنبَغِی لَهَا أَن تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ" ؛ نه خورشید را سزاوار است که به ماه رسد و نه شب بر روز پیشی جوید (یعنی روز پیش از شب بوده است.)
منبع : جام نیوز
نظر
 |
فرشته ای به او گفت: یک کار خوب در زندگیت انجام داده ای و همان به تو کمک خواهد کرد. خوب فکر کن چی بوده!
مرد به یاد آورد که یک بار هنگامی که در جنگل مشغول رفتن بود عنکبوتی را سر راهش دید و برای آنکه آن را زیر پا له نکند مسیرش را تغییر داد.
فرشته لبخند زد و تار عنکبوتی از آسمان پایین آمد و با خود مرد را به بهشت برد. عده ای از جهنمی ها نیز از فرصت استفاده کرده تا از تار بالا بیایند. اما مرد آنها را به پایین هل داد مبادا که تار پاره شود. در این لحظه تار پاره شد و مرد دوباره به جهنم سقوط کرد.
فرشته گفت: افسوس! تنها به فکر خود بودن همان یک کار خوبی را که باعث نجات تو بود ضایع کرد.
جوانمردان