امنیت اخلاقی و اجتماعی در جامعه، یکی از اصلی‌ترین مطالبات و انتظارات مردم است. در همین راستا دغدغه‌های اقشار مختلف مردم نسبت به پایداری امنیت در سطح جامعه و نگرانی خانواده‌ها از معضلات اجتماعی و ناهنجاری‌ها باعث شده است تا نیروی خدوم انتظامی اخیراً طرح امنیت اخلاقی را در سه استان تهران، گیلان و مازندران به مرحله اجرا درآورد؛ طرحی که برخورد قانونی با مزاحمین نوامیس، هنجارشکنان، عفاف ستیزان، زنان خیابانی، مانکن‌ها و بدحجاب‌ها را در افق مبارزه با تهاجم فرهنگی پیگیری می‌کند و البته این «پیگیری» خود به مثابه «پیشگیری» است چه اینکه اجرای صحیح و قانونمند این طرح از شکل گیری بسیاری از ناهنجاری‌های حاد و مزمن و جرایم اجتماعی ویرانگر جلوگیری می‌نماید.
نکته جالب و قابل تأمل آن که به موازات آغاز این طرح از سوی نیروی انتظامی، محافل و رسانه‌های ضدانقلاب در اقدامی هماهنگ تمام پتانسیل خود را به صحنه آورده و از اجرایی شدن این طرح ابراز نگرانی نموده و مانند همیشه با تحریف و شانتاژ رسانه‌ای و قلب واقعیت علیه ماهیت و هدف طرح امنیت اخلاقی، فریاد دروغین حقوق شهروندی سر می‌دهند!
این نوشته در پی آن نیست که به ادعاهای واهی و مضحک رسانه‌های ضدانقلاب و معاند که طرح امنیت اخلاقی را طرحی «سرکوبگرانه»، «خشونت بار»، «علیه جوانان»، «در جهت محدودیت بیشتر» و... القاء می‌نمایند پاسخ دهد؛ چرا که میزان عداوت و عناد و در عین حال پوچی ادعاهای دشمنان نشان دار نظام جمهوری اسلامی اظهر من الشمس است. اما یادداشت پیش روی می‌کوشد از یکسو هیاهو و بعضاً جنجال برخی رسانه‌های داخلی که از قضا دراین باره همسو با رسانه‌های ضدانقلاب هستند و به عمد یا ناخواسته در زمین دشمن بازی می‌کنند را مورد واکاوی قرار داده و از سوی دیگر، نکات قابل اعتنایی را پیرامون مقوله حساس و خطیر امنیت اجتماعی قلمی نماید:
1- شکی نیست که بخش قابل توجهی از تهدیدها، توطئه‌ها و کارشکنی‌های نظام سلطه و قلدرمآبان غربی علیه ایران اسلامی به سمت «الگوهای نرم» میل کرده است و دشمنان در گستره این جنگ نرم، باورها و ارزش‌ها و فضایل دینی و اسلامی را نشانه رفته‌اند. مقارن با این فضا و در حالی که سازمان ناتوی فرهنگی دشمن با پمپاژ رسانه‌ای خود به ترویج لائیسیته و بی‌دینی و ذبح اخلاق دینی روی آورده است؛ آیا رسالت حداقلی رسانه‌های داخلی چیزی جز مقابله منطقی و از سرعقلانیت با آتش توپخانه تهاجم فرهنگی دشمن است؟ متأسفانه برخی از رسانه‌های داخلی- هر چند اندک- دچار این خطای استراتژیک شده‌اند که در جهت مقابل احکام مسلم اسلامی در حرکتند و به گونه‌ای به انعکاس اخبار و گزارش‌ها در این باره می‌پردازند که گویا ثمره مترتب بر آن آموزه‌ها و احکام «محدودیت»! و یا «خشونت»! است. تأسف بیشتر آنجایی است که حتی برخی از رسانه‌ها و آقایان مدعی به اصطلاح روشنفکری با استنباط‌های غیرفنی و اجتهادهای سرگردان و با استفاده ابزاری از متون و قواعد فقهی دریافت‌های مغلوط و نامربوط خودشان را درباره آموزه‌ها و احکام مسلم اسلامی بیان می‌کنند تا جایی که رسانه‌های ضدانقلاب سر ذوق آمده و به بازتاب گسترده آن می‌پردازند!
نظر
 |
طبیعت اسلام ناب، طبیعتى پُرجاذبه است و دلهایى را که آلوده‌ى غرض‌ورزى و کینه‌توزى نباشد، به خود جلب مى‌کند و این همان است که انقلاب ما و امام ما، دوباره در جهان مطرح کردند و بر دلها و چشمهاى نیازمند و جستجوگر عرضه داشتند.
در انقلاب اسلامى ایران، چند خصوصیت مهم وجود داشت که همه منطبق بر حرکت اسلامى صدر اول بود:
نخست، هدفگیرى سیاسى؛ یعنى اراده‌ى قاطع بر حاکمیت دین خدا و اینکه قدرت از دست شیطانهاى ظالم و فاسد گرفته شود و حاکمیت و قدرت سیاسى جامعه بر اساس ارزشهاى اسلامى شکل گیرد.
دوم آنکه براى تحقق این هدف، از توده‌هاى مؤمن و آگاه و دردمند و فداکار - و نه از احزاب و گروهها و سازمانهاى سیاسى - نیروى انسانىِ لازم گرفته شد و رهبر حکیم، نصرت را پس از توکل به خدا، از نیروى لایزال مردم جستجو کرد و در سایه‌ى مجاهدت پانزده ساله، جنود رحمان را از بندگان خدا به وجود آورد و در راه خدا به حرکت درآورد: «هوالّذى ایّدک بنصره وبالمؤمنین».
سوم آنکه خطوط اصلى جامعه‌ى مطلوب، یعنى استقرار شریعت اسلامى که متضمن عدل اجتماعى و استقلال سیاسى و استغناى اقتصادى و رشد علمى و اخلاقى است، در منظر همگان قرار گرفت و شعار «نه شرقى، نه غربى، جمهورى اسلامى» که به معناى تبدیل واقعى و همه‌جانبه‌ى بنیانهاى زندگى جاهلى به بنیانهاى اسلامى است، مطرح گردید.
جوانمردان