پاسخ های امیرالمونین علی(ع) به سوال علم بهتر است یا ثروت؟
   جمعیت زیادی دور حضرت علی(ع) حلقه زده بودند. مردی وارد مسجد شد و در فرصتی مناسب پرسید:

شب قدر را باید چگونه سپری کرد؟

نتایج پژوهش جدید محققان بیان‌گر آن است که برنامه‌های کاربردی آیفون و اندروید اطلاعات حساس کاربر را ذخیره‌سازی می‌کند.

به گزارش گرداب به نقل از سی‌نت، یافته‌های پژوهشی که از سوی شرکت امنیتی "ViaForensics" صورت گرفته، حاکی از آن است که برنامه‌های کاربردی تلفن ‌همراه به دلیل ذخیره‌سازی اطلاعات شخصی کاربر ایمن نیستند.
در این پژوهش، محققان با بررسی برنامه‌های کاربردی مختلف موجود برای سیستم عامل اپل (iOS) و اندروید گوگل، دریافتند 76 درصد از آنها نام کاربران را هنگام پاک‌کردن متن، بدون پنهان‌کردن ذخیره ‌سازی می‌کنند؛ این در حالی است که 10 درصد از آنها به روشی مشابه رمزعبور را ذخیره‌سازی و این اطلاعات را آسیب‌پذیرتر می‌کنند.

 امروز دنیای اسلام شاهد ویرانگری هایی سخت تر و شدیدتر از قتل عام انسان ها در جنگ و پهنه ترورهاست. امروز جهان نظاره گر نبرد نرم و شبیخون های فرهنگی و غارت تفکر الهی ملت هایی است که به یقین کشتار آن از ده ها جنگ و هزاران ترور بالاتر و بیشتر است.

در طی سال های 1950 تا 1970 سیا اقدام به ترور هزاران نفر در آمریکای مرکزی و جنوبی کرد.
در طول جنگ ویتنام، سازمان سیا برنامه ققنوس را کلید زد که هدف آن ترور 26369 عضو جبهه آزادی ملی بود.
طی هشت سال اخیر، توسط عوامل سیا و موساد 500 دانشمند عراقی ترور شده اند.
سیا و موساد عملیات ترور نخبگان را به کشورهای اسلامی؛ از جمله ایران، گسترش داده اند. در آبان ماه 1389 دو دانشمند ایرانی به نام های دکتر "مجید شهریاری " و "فریدون عباسی " ترور شدند که دکتر شهریاری به شهادت رسید.
قبل از آن "شهرام امیری " در سال 1387 توسط مأموران سعودی ربوده شد و به آمریکا منتقل گردید. در تاریخ 90/5/1 نیز "داریوش رضایی نژاد " به ضرب گلوله مأموران موساد و سیا به قتل رسید. مؤسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل هم اعلام کرد: "در کشورهایی که عملیات زمینی در آن ها دشوار است، ترور هدفمند بهترین راهکار است. "
قطعاً همه این ترورها، کاری ضدبشری و مغایر با اصول الهی است. چه این که کشتن انسان ها در جنگ، از جمله جنگ ایران و عراق و به شهادت رسیدن چندصدهزار ایرانی مسلمان و انقلابی در آن نبرد تحمیلی، کاری غیرانسانی و پلید است. اما امروز دنیای اسلام شاهد ویرانگری هایی سخت تر و شدیدتر از قتل عام انسان ها در جنگ و پهنه ترورهاست. امروز جهان نظاره گر نبرد نرم و شبیخون های فرهنگی و غارت تفکر الهی ملت هایی است که به یقین کشتار آن از ده ها جنگ و هزاران ترور بالاتر و بیشتر است.
در این قتل عام فرهنگی، کشتارها بی سر و صدا و آرام است. هر خانه و اتاقی میدان جنگ است. دشمن به درون خانه ها نفوذ کرده و نسل جوان را در زیر شدیدترین صدمات و آسیب ها قرار داده است.
وجدان های بیدار در برابر کشتارهایی چونان جنگ ویتنام و نبرد وحشتناک حلبچه و صحنه های متعدد کشتار دسته جمعی در جنگ ایران و عراق و گلوله های شیمیایی صدام فریاد برمی آورند و یا ترور دانشمندان ایرانی و عراقی را محکوم می کنند؛ اما بسیاری از قتل عام های فرهنگی قابل دیدن نیستند!! و یا برخی آن را مهم و خطرناک نمی شمرند!
چه بسیار دختر و پسرانی که در بحران شهوت و فساد و بی بند و باری و اعتیاد، راه صعود را بر خود و کشور و جامعه انسانی و اسلامی می بندند و زمینه سقوط حاکمیت دین و تقوا را فراهم می سازند.
همه نیرنگ ها و توطئه ها در اندلس دیروز جواب نداد و راه به فساد کشاندن انسان ها به درون خانه ها و وزارتخانه ها باز شد و یاران حاکمیت حق، خود عامل براندازی اندیشه دینی شدند.
امروز نیز تمامی طرح دشمن برای به شکست کشاندن انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران، طرح اندلسی کردن ایران و به فساد کشاندن نسل جوان و مؤثر بر انقلاب اسلامی و ارزش هاست.
پس از جنگ هشت ساله و در عصر سازندگی، همین راه را ترسیم کردند. با گسترش اشرافی گری و زیاده خواهی و تغییر گرایی ها به سمت دنیاطلبی، زمینه فساد مالی و جنسی را فراهم ساختند و در دوران اصلاحات؛ کلنگ تخریب باورها را بر فرق نسل جوان کوبیدند.
با نگاهی بر درون فتنه 88 می توان همین هدف را به تماشا گرفت که با امید به فتح قله باورها و ارزش ها پیش می تاختند؛ تا انتقام خود را از ملت ایران و امام بگیرند.
دست پشت صحنه همه آن اخلالگری ها، تلاش کرد تا با ساختن جریان انحرافی، زمینه رشد فساد و بی بند و باری را به گونه ای دیگر در جامعه امروز بارور سازد.
موساد و سیا، همه باصطلاح سیاست بازان دنیای استکبار و دشمنان ملت ایران و اسلام وارد گود شده اند؛ تا جوان ایرانی را به جای رشد علمی و معنوی، در مسیر طغیان و ذلالت و سقوط قرار دهند.
صدای گلوله ترور شهریاری و رضایی نژاد بلند و اثر آن قابل رؤیت آسان است؛ اما در این عرصه، هزاران شهریاری و رضایی نژاد درگیر نگاه های زهرآلود و دامن های فساد و مواد مخدر که من و ما یا آن را باور نکرده و یا خطرش را احساس نکرده ایم! دیده بان ژرف اندیش و هوشمند انقلاب اسلامی، سال هاست که اعلام خطر کرده و همه مسئولان نظام را به عرصه مقابله فراخوانده اند. به نهادهای فرهنگی هشدار جدی داده و نیروی انتظامی را به میدان مبارزه جدی دعوت کرده اند.
سیل هجوم سایت ها و ماهواره ها و ابزار تبلیغاتی دشمنان درون و برون را نظاره کنیم و وضعیت حجاب و عفت و غیرت را به تماشا گیریم.
اگر در سال های 59 و60 فریادهای امام بیدارگرمان را جدی نمی گرفتیم، امروز دشمن کجا بود؟! آیا اثری از آزادی مهران و خرمشهر و بیرون راندن دشمن از تمامی خاک جمهوری اسلامی ایران بود؟
برای مقابله با نیرنگ امروز دشمن و طرح شبیخون فرهنگی او، نیاز به اقدامی جدی داریم. باید سپاه و بسیج هم وارد میدان شوند. باید همه مردم به صحنه بیایند. باید سپاه محمدرسول الله(ص) بپاخیزد. باید جوش و خروش دوران نبرد هشت ساله زنده شود. باید یکایک بپاخیزیم و خود را برای مقابله با طرح فرهنگی دشمن آماده کنیم.
فردا بسیار دیر است. از همین لحظه به هوش باشیم. اگر فریاد مجروحان و اسرا و کشته شدگان این عرصه را نمی شنویم حداقل گوش ها را به سمت فریاد دیده بان انقلاب اسلامی بچرخانیم. فرمان را بگیریم و اجرایی کنیم. در مقابل طرح دشمن بایستیم و به فریاد گرفتاران میدان شبیخون فرهنگی برسیم.
برخی خود زخم خورده این پهنه اند و غافل از آنند که در دام افتاده و از صعود بازمانده اند. نیاز به یک همت جمعی است؛ تا بلکه غافلان به خود آیند و خویش عامل سقوط نسل جوان و دختران و پسران ایرانی نشوند.
در میدان جنگ نرم، شنیدن بسیاری از صداها دشوار است. برخی باور نمی کنند که فریب دشمن را خورده اند. بعضی دشمن را دوست می پندارند. عده ای دنیاگرا، هدف را نمی بینند. تعدادی هدف را گم کرده اند.
اگر من و ما هم با اینان همراه شویم و جنگ را جدی نگیریم و تسخیر بعضی از قله ها را باور نکنیم، چه خواهد شد؟
بیایید تصمیم بگیریم خطی را با تمام وجود باور کنیم. با دقت و بصیرت، دست دشمن را در پشت صحنه به تماشا بگیریم و تلاش کنیم آن دست مرموز و فسادانگیز را قطع کنیم.
باز هم مصرم، نیاز به یک همت و باور جمعی است. یک بسیج عمومی قادر به نفی ظلمت و فساد و بی بند و باری است. همه باید دست به دست هم بدهیم و با وحدت و یکدلی، و با تبعیت از مقام معظم رهبری؛ جمهوری اسلامی ایران را هم چنان آباد و با عزت و اقتدار نگه داریم.
این کار شدنی است و از اجتماع من و شما برمی آید. از همین الآن تصمیم بگیریم و حرکت کنیم.

 در آموزه های قرآنی، تقوا یا همان اجتناب از گناه و منهیات الهی، به معنای گام نخست تزکیه یعنی رشد و کمال یابی انسان معرفی و مطرح شده است.

تقوا، پرهیز از گناه
گناه در فرهنگ قرآنی، دامنه گسترده ای دارد؛ زیرا گناه هر قبیح و فعل زشتی است که عقل و شرع آن را ناپسند می شمارد و ارتکاب آن موجب دوری انسان از قرب الهی و مانع از متاله شدن و مظهریت در ربوبیت می شود و هدف و فلسفه آفرینش با آن مختل می گردد.
گناه، در اصل هر چیزی است که در برابر حرکت رشدی انسان قرار می گیرد و اجازه نمی دهد تا در مسیر تعالی گام بردارد. از این رو اسلام به شدت در برابر این موانع به عنوان مفسده ایستاده و خواهان دوری، پرهیز و اجتناب از آن می شود.
با نگاهی به احکام شرعی، به سادگی این معنا به دست می آید که احکام پنج گانه واجب، مستحب، حرام، مکروه و مباح با توجه به نسبت ضعف و شدت مصلحت و منفعت بیان و تشریع شده است. هر آنچه مصلحت قوی تری برای رسیدن انسان به کمال رشدی دارد، به عنوان واجب و کم مصلحت تر به عنوان مستحب معرفی شده است؛ و در مقابل، هر آنچه مفسده و مانعیت آن در برابر سیر انسانی، قوی تر و شدیدتر می باشد، به عنوان حرام و کم مفسده تر به عنوان مکروه معرفی گردیده است.
در حقیقت گناه، هر آن چیزی است که مفسده و مانعیت دارد و اجازه نمی دهد تا انسان سیر طبیعی رشدی و کمالی را بپیماید؛ چنان که خیر، هر آن چیزی است که کمک می کند تا انسان در مسیر رشدی گام بردارد.
از آن جایی که خدا مقصد و مقصود هستی و هر سیر کمالی است؛ زیرا خداوند کمال مطلق است و انسان در جست وجوی کمال مطلق گام برمی دارد و از نقص می گریزد؛ تقرب به خدا به معنای تقرب به کمال مطلق و دوری از نقص است. پس هر آنچه که کمک می کند تا به کمال مطلق یعنی خدا نزدیک تر و تقرب یابد، آن مصلحت انسان است و هر آنچه آدمی را از این سیر باز می دارد و دور می کند، به عنوان مفسده معرفی شده است.
اما اینکه انسان پیش از عمل به مصلحت،نیازمند آن است که از مفسده بگریزد از آن روست که انسان به طور فطری به کمال گرایش دارد و آنچه مانع از این پیشروی انسان به سوی کمال است، موانع موجود است. ازاین رو از انسان خواسته شده تا خود را از موانع و مفاسد دور نگه دارند؛ چرا که دوری و اجتناب از آن به طور طبیعی موجب آزادسازی و رهایی قدرت نهفته در ذات انسان برای رسیدن به کمال مطلق است.
تقوا در حقیقت همان توجه یابی به سیر طبیعی و زدودن موانع راه است. انسان متقی انسانی است که هدف و مقصد آفرینش را شناخته و براساس فطرت می کوشد تا موانع را از پیش روبردارد و قدرت و توان نهفته در ذات را آزاد و رها سازد.
از آن جایی که مانع و مفسده با عنوان گناه در فرهنگ قرآنی معرفی شده تقوا به معنای پرهیزاز گناه گفته شده تا انسان بتواند در مسیر کمال طبیعی خود حرکت کند.
برای درک این معنا می توان به معنای لغوی واژه تقوا توجه کرد. تقوا در لغت به معنای حفظ کردن خویشتن از چیزی است که انسان از آن می ترسد. دراصطلاح شرعی و فرهنگ قرآنی تقوا به معنای نگهداری نفس از چیزی است که موجب گناه می شود. پس تقوا با پرهیز از آنچه خداوند نهی نموده، حاصل می گردد؛ زیرا نهی خداوند تنها نسبت به چیزی است که مانع از سیرطبیعی انسان و رسیدن وی به کمال می باشد. از این رو گاه حتی ترک برخی از مباحات که درآن مصلحت و مفسده یکسان است، به عنوان کمال تقوا دانسته شده است؛ زیرا گاهی برخی از مباحات در برخی از حالات در نقش مانع در رهاسازی قدرت و توان فطری انسان برای کمال یابی عمل می کنند. لذا آن مباحات درآن حالاتی که مزاحم و مانع تشخیص داده می شوند، می بایست ترک شوند و درحکم تقوای کمالی از آنها پرهیز و اجتناب گردد. بر همین اساس دربیان کمال تقوا گفته اند که کمال آن به وسیله ترک برخی مباحات تحقق می یابد. (مفردات الفاظ قرآن کریم، راغب اصفهانی، ص 888، ذیل واژه وقی)
به هرحال، تقوا به معنای پرهیز از گناهی است که ارتکاب آن مانع و مفسده سازاست و اجازه نمی دهد تا قدرت و توان نهفته در ذات انسانی برای حرکت به سوی کمال و خدایی (متاله) شدن رها و آزاد شود.

تزکیه، عنایت خاص الهی به انسان
تزکیه به معنای پاک کردن از هرگونه مانع جهت رشد و نمو، کاری است که خداوند با عنایت خاص خود انجام می دهد. این مطلبی است که از آموزه های قرآنی به دست می آید. زکات، رشد و نموی است که با حفظ موانع و فراهم آمدن مقتضیات تحقق می یابد.
برای تحقق هر چیزی دو عنصر اساسی لازم است. عنصر نخست، حذف موانع و عنصر دوم، تحقق مقتضیات است؛ زیرا مقتضی زمانی می تواند تاثیر خود را به جا گذارد که موانع از سر راه برداشته شود. بنابر این، گام نخست برای تحقق هر چیزی حذف موانع خواهد بود.
با آن که تزکیه به معنای رشد و نمو بخشی به چیزی است، ولی به سبب اهمیت حذف موانع از سر راه نمو و رشد هر چیزی، تزکیه را به معنای حذف موانع گرفته اند؛ چرا که با حذف موانع یعنی گناه و مفسده، این امکان فراهم می آید تا قوه موجود در ذات هرچیزی یعنی قوه کمال یابی، آزاد و رها شود و به سرعت، خود را به سوی کمال مطلق خویش برساند.
براساس همین منطق است که در آموزه های قرآنی، تقوا یا همان اجتناب از گناه و منهیات الهی، به معنای گام نخست تزکیه یعنی رشد و کمال یابی انسان معرفی و مطرح شده است.
هر انسانی اگر تقوای عقلانی را در خود تحقق بخشد و از هر آنچه عقل، قبیح و زشت می شمارد، پرهیز کرده و ناپسند شمارد، از هدایت های خاص الهی برخوردار می شود. خداوند در آیات نخست سوره بقره به این نکته مهم اشاره کرده و بیان نموده است که اگر انسان، تقوای الهی عقلانی را داشته باشد، از هدایت وحیانی قرآنی بهره مند می شود و این فرصت را می یابد تا حقایق بیشتر و کامل تری را درک کرده و از طریق وحی الهی، از موانع پیچیده تر و ظریف تر آگاه شود و افزون بر قبایح عقلانی، از قبایح دیگر از منظر بالاتر آگاه گردد.
بنابراین، گام نخست برای بهره مندی از هر هدایت و عنایت کوچک و بزرگ آن است که انسان نسبت به موانع عقلانی توجه یابد و از آن پرهیز کند این گونه است که دری دیگر از علم و حقیقت بر انسان گشوده می شود. با هر عمل به علمی، علم دیگر و حقیقت تازه و بزرگ تر برای انسان باز می شود. به طوری که از علم به قبایح عقلانی و عمل بر اساس آن دری چون هدایت عامه بر روی انسان باز می شود و هدایت قرآنی و وحیانی در دل و جانش آشیانه می کند. از عمل به علم وحیانی و اجتناب از منهیات آن، درهای بزرگ تزکیه بر روی انسان باز می شود.
تزکیه از این جهت بسیار مهم و اساسی است که عنایت خاص الهی شخص را در برمی گیرد. اینکه انسان گام های بلند تکامل و خدایی شدن را می پیماید، براساس تزکیه الهی است. از این رو خداوند می فرماید اگر عنایات خاص الهی نباشد، هیچ انسانی تزکیه نمی شود و به رشد کمالی دست نمی یابد:
"ای کسانی که ایمان آورده اید! از گام های شیطان پیروی نکنید بیان شده از سوی عقل و وحی، بسترساز عنایت خاص الهی می شود و انسان به سرعت و قوت تحت عنایت خداوند به کمال مطلق نزدیک شده و تقرب می جوید؛ زیرا تزکیه که از "زکاء " گرفته شده به معنای نمو و رشد و نیز صلاح و پاکی است و خداوند شخص را هم پاک از موانع می کند و هم رشد و نمو را به او می بخشد. در حقیقت این خداوند است که از طریق عقل، او را به اجتناب از موانع ابتدایی و از طریق وحی به پرهیز از موانع پیچیده و ظریف دعوت می کند و سپس با زمینه سازی، اجازه می دهد تا از مقتضیات قوی تر و برتر بهره مند شود. بنابراین تزکیه برخلاف تصور عامه مردم که آن را به خودسازی تعبیر و تفسیر می کنند، عملی خدایی است؛ زیرا این خداوند است که در دو شکل عقلانی و وحیانی، انسان را هدایت و مقتضیات را در وی برمی انگیزد و شخص را به کمال می رساند.
بسیاری از مردم بر این باورند که در حال تزکیه و خودسازی هستند؛ درحالی که اینان تنها کاری که انجام می دهند، فراهم آوری زمینه هایی برای بروز مقتضیات الهی است؛ چرا که نمو و رشد کمالی را خداوند پس از اجتناب شخص و تقوا پیشگی وی تحقق می بخشد.
کاری که اشخاص با اجتناب از گناهان و موانع عقلانی یا وحیانی انجام می دهند، پاکسازی درون و مانع زدایی برای تحقق مقتضیات رشدی است. در حقیقت این خداوند است که انسان را تزکیه می کند و به کمال رشدی می رساند.
ماه رمضان، دوره کوتاه مدت تقواسازی
انسان ها در طول شبانه روز گرفتار دنیا هستند؛ زیرا نیازهای طبیعی بدن، ایشان را به سوی تأمین این خواسته های مادی سوق می دهد. این گونه است که برای تأمین این خواسته ها بخش عظیمی از وقت و نیروی خویش را هزینه و صرف می کنند. غرق شدن در تأمین نیازهای طبیعی و مادی دنیوی و به تعبیر قرآن سبح طویل (مزمل، آیه 8) موجب می شود تا شخص از هدف باز ماند و موانع رشدی در وی تقویت گردد. از این خداوند از انسان ها خواسته است تا از این رو غرق شدن در دنیا و مادیات پرهیز کنند و به برآورده کردن نیازهای مادی به عنوان ابزار نگاه کنند نه هدف زندگی خویش؛ زیرا توجه تمام و کمال به دنیا و غفلت از هدف کمالی اخروی موجب می شود تا موانع و مفاسد افزایش یابد و آدمی دیگر قدرت حرکت به سوی هدف را از دست دهد.
در این راستا اهل ایمان نیز ممکن است گرفتار دنیا شوند؛ زیرا انسان، دشمن سوگندخورده ای دارد که اجازه نمی دهد تا مسیر رشدی را بپیماید. از این رو او را سرگرم دنیا و مادیات می کند و با وسوسه گری و فریب می کوشد تا خود را به مفاسد مبتلا کند و زمینه تزکیه و رشد را از میان ببرد.
خداوند به انسان ها همان گونه که از رحمت رحیمی، هدایت وحیانی را بخشیده است، با محدودسازی دشمنان بیرونی در برخی از مواقع و زمان ها این اجازه را می دهد تا انسان ها بی دغدغه دشمن بیرونی به مبارزه با هواهای نفسانی بپردازند و از موانع رهایی یابند.
ماه رمضان ماهی است که دشمنان بیرونی از شیاطین جنی در محدودیت و حبس قرار می گیرند و انسان می تواند بی دغدغه توفان ها و امواج بیرونی در استخری آرام شناگری را زیر نظر استادان ماهر و نجات غریق بیاموزد تا در یازده ماه دیگر سال که در دریای پر توفان و پر امواج قرار می گیرد بتواند خود را از وسوسه های بیرونی و درونی برهاند. از این رو خداوند ماه رمضان را ماه تمرین تقوا و تزکیه معرفی کرده است؛ زیرا انسان ها در این ماه می توانند در شرایط آزمایشگاهی و به نسبت مطلوب به تمرین بپردازند و اجتناب از گناه و غرق شدن در مادیات را بیاموزند.