برای درک بهتر خوب گوش دهید

گوش دادن وقعی کاری دشوار است ، اما خود را به نشنیدن زدن ، جواب از قبل حاضر و آماده داشتن و به نشانه های خطر توجه کردن ، جمع آوری دلیل و مدرکبرای اثبات ادعای خویش ، داوری کردن و نظایر آن ماتب ساده تری است. اما گوش دادن ، مهمترین مهارت ارتباطی است که می تواند تولید صمیمیت کند و آن را حفظ نماید.وقتی خوب گوش می دهید ، طرف مقابلتان را بهتر درک می کنید ، با او هماهنگ می شوید ، از روابط خود بیشتر لذت می برید و بی آنکه مجبور به ذهن خوانی باشید ، می فهمید که فرد مقابل چرا چنین می گوید و چنین می کند. گوش دادن ، یک تعهد و یک اقدام به منظور تعریف و خوشامد گویی است. تعهدی برای فهمیدن و رسیدن به درک همدلانه است ، به این معنا که از علایق ، نیازها و تعصبات خود بکاهید و با چشمان طرف مقابلتان به مسایل نگاه کنید. گوش دادن ، صرفا به سکوت کردن و شنیدن حرف های طرف مقابل خلاصه نمی شود. گوش دادن واقعی به قصد و نیت فرد ، بستگی دارد. اگر نیت ، فهمیدن ، لذت بردن ، آموختن ، یا کمک کردن به طرف مقابل است ، در این صورت به واقع گوش می توان داد. در این جا به چند مورد از موانع بر سر راه گوش کردن موثر اشاره می شود.

توجه به جواب : فرد به قدری نگران و در گیر دادن جواب باشد که حرف های گوینده را نمی شنود. گاه کلامی را که می خواهد در جواب بگوید ، تمرین می کند.

فیلتر کردن : به این معناست که فرد به بخشی از حرف های گوینده توجه می کند اما از کنار سایر بخشهایی تفاوت عبور می نماید. در جریان فیلتر کردن ، فرد گاه به حرف هایی که علاقه ای به شنیدن آن ندارند ، توجه نمی کند.

داوری کردن : به این معناست که فرد حرف های طرف مقابل گوش نمی دهد ؛ به این دلیل که درباره اوداوری منفی می کند یا اینکه تنها به این دلیل به سخن طرف مقابل گوش می دهدکه برچسبی به او بچسباند.

سیر در خیال : توجه همه در مواقعی پرت می شود. سیر در خیال به این معناست که فرد به دلیلی از گوش دادن به صحبت های طرف مقابل اجتناب می کند و در خیالات خود سرگردان می شود.

پند و اندرز دادن : هنوز طرف مقابل جمله اش را تمام نکرده که فرد به میان صحبت او می پرد و برای راهنمایی او پند و اندرزی می دهد. به دنبال راه حل مناسب گشته ، اما چون می خواهد همه مشکلات را از میان بردارد ، طرف مقابل گوش هایش را به روی وی می بندد.

مبارزه طلبی : فرد صرفا برای مخالفت کردن و بحث و مشاجره داشتن گوش می دهد و موضعی اتخاذ می کند و پای آن می ایستد و بدون توجه به صحبت طرف مقابل ، حرف خود را تکرار می کند.

از خط خارج شدن : فرد موضوع را را تغییر می دهد ، لطیفه می گوید و مزاح می کند تا از شر موضوعی که آن را تهدیدآمیز ارزیابی می کند ، رهایی یابد.