به گزارش شبکه ایران، این اساتید و فضلا بیان کرده اند که "آقای صانعی مستمسک فتوای خود را، کتاب و سنت و فقه فقهای برجسته شیعه معرفی نموده و چنان سخن میگوید که گویی حضرت امام خمینی ـ قدس سره ـ مجوز اینگونه فتاوا را برای وی صادر فرموده است!"
آنان در ادامه عنوان کرده اند که آقای صانعی "بدون توجه کافی به قواعت اصولی و فقهی و بیآنکه دغدغه رد فروع به اصول را داشته باشد و بدون اشاره به ادله احکام، تنها آنچه را به گمان خود مورد نیاز اجتماع میداند، در قالب احکام فقهی بیان میکند، لذا پرفتوا و کمتتبع است و هر روز که میگذرد، بر فتاوای عجیب و غریبش میافزاید."
" تساوی دیه زن و مرد"، "رد فاضل دیه"، "عقد موقت"، " محرمیت فرزندخوانده"، "ربا در قرضهای استنتاجی"، " پاک بودن پوست غیر مذکی"، " تشکیک در حکم ارتداد"، "ارث بردن کافر از مسلمان" و "ازدواج مجدد" از جمله موضوعاتی است که فتواهای آقای صانعی درباره آن ها از سوی این اساتید و فضلا مورد انتقاد و واکاوی قرار گرفته است.
اساتید و فضلای حوزه علمیه قم در بیانیه خود، عنوان کرده اند که "چرا مراجع محترم تقلید، مدرسین حوزه و فضلای محترم با مماشات به فتواهای شگفتانگیز آقای صانعی مینگرند، در صورتی که نشر چنین بدعتهایی که با کنار نهادن معیارهای علمی حوزوی انجام میگیرد گذشته از آن که ضربه کاری بر میراث فقیهان بزرگ شیعه است برای طلاب جوان و تازهکار، روشی نامبارک و غلط را آموزش میدهد که مفسده آن در آینده آشکار خواهد شد."
اساتید و فضلای حوزه علمیه قم همچنین در بیانیه دیگری عنوان کردند که " فتواهای اشتباه آقای صانعی عملاً صلاحیت علمی او را زیر سؤال برده است، تا جایی که آیتاللـه منتظری با اینکه آقای صانعی شاگرد و مرید وهمفکر سیاسی او حساب میشد، احتیاطات خود را به آقای شبیری زنجانی به عنوان اعلم پس از خود ارجاع میداد و الآن هم دفترش همین شیوه را انجام میدهد."
این روشنگری پس از آن صورت می گیرد که تصمیم جامعه مدرسین حوزه علمیه قم درباره عدم صلاحیت آقای صانعی در تصدی مرجعیت، با اعتراض جریان اصلاح طلب و حامیان خارجی آنان مواجه شده است.
نظر
![]() |
خبرگزاری فارس: نماینده مردم محلات و دلیجان در مجلس گفت: موسوی در گریز از پاسخگویی نسبت به اقدامات اخیر خود با صدور بیانیههای دشمنپسند به فرافکنی میپردازد.
علیرضا سلیمی در گفتگو با خبرنگار سیاسی باشگاه خبری فارس «توانا»، گفت: بیانیه موسوی نشان میدهد که وی هنوز تحت تأثیر فضای بسته و القائاتی که عدهای خاص و برخی نفوذیهای ضد انقلاب برای وی ایجاد کردهاند، قرار دارد.
وی اظهار داشت: موسوی خود را در فضایی قرار داده که هر روز فاصله خود را از ارزشها، اصول انقلاب و امام (ره) بیشتر میکند.
وی گفت: با وجود اینکه پسر شاه مخلوع و مریم رجوی اغتشاشگران را از عناصر خود میدانند امام موسوی خود را همجهت با آنها قرار داده و از آنها اعلام برائت نمیجوید.
سلیمی با اشاره به ادعاهای موسوی در بیانیه اخیر خود گفت: پروژه کشته سازی که عدهای ضدانقلاب و افراطی آن را پیگیری میکنند به این دلیل است که احساسات مردم را برانگیزند.
نماینده مردم محلات و دلیجان در مجلس با تاکید بر اینکه موسوی به دلیل تحریکات و فضاسازیهایی که برای عدهای اغتشاشگر فراهم کرده باید محکوم شود، گفت: موسوی با آنچه انجام داده و محتوای بیانیههای خود نشان داده که قصد بازگشت به دامان انقلاب را ندارد.
وی ادامه داد: موسوی با همراهی سازمانهای جاسوسی بیگانه در حرکت و از این رو به زمین خواهد خورد.
سلیمی افزود: انتظار میرود موسوی از فرصتی که نظام به وی داده استفاده کرده و عاقلانه رفتار کند و از مسیری که انتخاب کرده بازگردد.
وی با اشاره به ادعای موسوی مبنی بر راهکارهای برون رفت از وضعیت موجوداظهار داشت: وی هیچ راهکاری برای برونرفت ارائه نداده است بلکه قصد فرافکنی داشته است چرا که کشور قانون دارد و موسوی بر اساس همین قانون وارد انتخابات شده است.
این نماینده مجلس تأکید کرد: موسوی در بیانیه خود به دنبال این مسئله بوده که مسئولیت اغتشاشات روز عاشورا را از روی دوش خود بردارد.
نماینده مردم محلات و دلیجان در مجلس با اشاره به اینکه رهبری بهترین راهکارها را برای جامعه ارائه دادهاند، گفت: موسوی با دیکتاتوری عجیب خود از قانون فراتر رفته و میخواهد هر مسئلهای را که در ذهن دارد بر نظام تحمیل کند.
وی در پایان خاطرنشانکرد: موسوی بر این باور است که مردم و نظام سکوت کنند و افراد هتاک آزاد شوند.
امام خمینی(ره):هر کس جمهوری بدون اسلام بخواهد، دشمن ماست
خبرگزاری فارس: امام خمینی می فرمودند: هر کس مسیرش مسیر اسلام نباشد دشمن ماست، با هر اسم که میخواهد باشد. هر کس جمهوری (بدون اسلام) را بخواهد دشمن ماست برای اینکه دشمن اسلام است
امام خمینی(ره):هر کس جمهوری بدون اسلام بخواهد، دشمن ماست خبرگزاری فارس: امام خمینی می فرمودند: هر کس مسیرش مسیر اسلام نباشد دشمن ماست، با هر اسم که میخواهد باشد. هر کس جمهوری (بدون اسلام) را بخواهد دشمن ماست برای اینکه دشمن اسلام است. صحیفه امام جلد هفتم صفحه 456 : اگر شما دیدید این جمعیتهایی که الان مشغول فعالیت هستند، جمهوری که میگویند "جمهوری " میگویند یا جمهور دموکراتیک میگویند یا جمهوری دموکراتیک اسلامی. اگر اینها جمهوری گفتند، این همان معنایی است که دشمنهای ما میخواهند، دشمنهای ما از جمهوری نمیترسند،از اسلام میترسند، از جمهوری صدمه ندیدند از اسلام صدمه دیدند. دشمن ما فقط محمد رضا خان نبود. هر کس مسیرش مسیر اسلام نباشد دشمن ماست، با هر اسم که میخواهد باشد. هر کس جمهوری بدون اسلام را بخواهد دشمن ماست برای اینکه دشمن اسلام است. هر کس پهلوی جمهوری اسلامی "دموکراتیک " بگذارد، این دشمن ماست. هر کس جمهور دموکراتیک بگوید این دشمن ماست، برای این که اسلام را نمیخواهد ما اسلام میخواهیم. ما این همه فداکاری کردیم... برای این بود که اسلام را میخواستند.
به گزارش خبرگزاری فارس،گزیده ای از فرمایش امام راحل در سخنرانی حضرت امام در 2 خرداد 1358به شرح ذیل است
صحیفه امام جلد هفتم صفحه 457:
زندگینامه شهید بزرگوار حجّت الاسلام شیخ محمّد جعفر آقایی
شهید آقایی در سال 1348 در شیراز و در خانوادهای مذهبی و زحمتکش دیده به جهان گشود و از همان کودکی در دامان پرمهر و محبّت مادرش و زمزمههای آیات قرآن پرورش یافت و از سنّ سه سالگی با مسجد آشنا شد و از بیانات دلنشین و انسانساز شهید آیت الله دستغیب(ره) بهرهمند میشد. در سال 1356 شهید آقایی با صِغَر سنّی که داشت بطور مداوم در سخنرانیها و تظاهرات شبانه شرکت میکرد. در پیروزی انقلاب نقش فعالی ایفا کرد و پیامهای امام خمینی(ره) را در خانهها و منازل توزیع میکرد و چنان جسور و بیباک بود که خانواده را هر زمان نگران شهادت و یا اسارت در چنگال دژخیمان زمان شاه مینمود و در تصرف شهربانی شرکت داشت. در این مدّت هیچگاه از مدرسه و تحصیل غافل نبود. با آغاز جنگ تحمیلی و فرمان تاریخی امام(ره) مبنی بر شکست حصر آبادان روح بزرگ او باعث شد که به جبهه برود و درس و مدرسه را رها کرد و توسط بسیج به منطقه اعزام شد. بعد از مدّتی به عضویت سپاه پاسداران درآمد. حدود سه سال دائم در جبهه بود و در اکثر عملیاتها شرکت داشت. سرانجام عشق و علاقة او به ائمّة طاهرین(ع) و روحانیت در سال 63 او را به حوزة علمیه شهید نجابت کشاند و به آموختن علوم دینی پرداخت و از محضر استاد خویش حضرت آیتالله نجابت(ره) کسب فیض نمود و دو سال تمام دروس حوزوی را ادامه داد اما هرگاه جبهه نیاز پیدا میکرد شهید آقایی با سایر طلاّب حوزه به جبهه میرفتند تا اینکه این شهید عزیز در عملیات کربلای 4 و در دی ماه سال 1365 در سن هفده سالگی در منطقه شلمچه بر اثر اصابت خمپاره به پهلوی چپ او به فیض شهادت و به آرزوی قلبی خویش نائل آمد.
شهید آقایی در وصیت خود جملاتی را در باره استاد خود میگوید:
«بسم الله الرحمن الرحیم. العلماء ورثة الانبیاء. پس از حمد خدای منّان و نعمت رسول رحمان دیْنی را بر گردن خود دیدم که باید ادا کنم و آن قدردانی از استادم و مولایم و هادیم حضرت آیت الله العظمی نجابت است. پیرمرد جوان قلبی که در مدّت آشنایی حقیر با ایشان از نزدیک موجب تکامل روحی بنده شد. در این مدّت کوتاه نتوانستم او را بشناسم، بلکه اگر مدّت درازی را نیز با ایشان بودم باز نمیتوانستم بشناسم ایشان را. او عارفی ناشناخته است، عاشقی سرباخته، و زاهدی دل سوخته. مصداق این حدیث قدسی است که فرمود خدای عزیز: «عَبدی أَطِعْنی أَجعَلُک مِثلی» .
در چین و چروک جبینش خواندم که «لَیْسَ لِلاءِنْسانِ إلاّ" ما سَعی"» . در دستان پُرمهرش محبت را دیدم و آموختم. در چشمانش نگاه دلسوزانه را که از هر پدری دلسوزتر و در حرکت و سکونش تواضع را آموختم و در اعمال و افعالش اطمینان را. او مصداق آیة شریفة «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ» میباشد. محاسن زیبا و سفیدش حاکی از سالها رنج و مشقّت در راه توحید و وحدانیت است... کسانی که ایشان را نمیشناسند چرا اظهار نظرهای بیمورد میکنند؟ آیا معتقد به چه چیزی هستند؟ نشستهاند و از دور نظر میدهند. مواظب باشند که مسؤولند در نزد خدای تعالی. آیا آنهایی که حکم قتل حلاّج را صادر کردند فقیه نبودند یا لعن مرحوم عارف بالله فیض کاشانی میکردند خیلی شان فقیه نبودند و هماکنون طاقت یک تفسیر عرفانی سورة حمد امام امّت را ندارند آیا بعضی از ایشان فقیه نیستند؟
خُب اینگونه فقهاء باید بدانند اگر آنها نمیفهمند دلیل بر اشتباه عارفان بحقّ نیست. باید گفت: ذهن و فکر شما نمیرسد و شما نمیفهمید، نه اینکه فلان عارف اشتباه کرده. اون آقای محترم عالمی که به مرحوم مولوی ایراد وارد میکند و میگوید مولوی حرف های خوب و در فراز بالایی دارد امّا اشتباههایی را هم دارد باید بداند که اشتباه نیست، نافهمی جنابعالیست اگر چه اینگونه مسائل موجب قوّت و زیادت رحمت پروردگار عالم بر این مردان و اولیاء خداست و لعن بر چنین اشخاصی موجب تعالی روح ایشان است و چیزی از ایشان کم نمیکند. لهذا برای افراد کمفهم دعا میکنم و طلب مغفرت میجویم و از اولیاء خدا بالاخص آیت الله العظمی نجابت طلب شفاعت روز قیامت را دارم».
پیام استاد بزرگوار حضرت آیت الله العظمی نجابت به مناسبت شهادت شهید محمّدجعفر آقایی
بسم الله الرحمن الرحیم. جناب حجّت الاسلام آقا شیخ محمّدجعفر آقایی، شهید عزیز، عالم ربّانی، عارف به رموز هستی و ولایت قدّس الله سرّه قریب دو سال در حوزه شهید محمّدحسین نجابت حاضر میشدند. صرف و نحو و شعر و ادب ایشان در ظرف دو سال به نهایت کمال رسید. علاوه بر آن حُسن قریحه و سرعت انتقال و ایمان راسخ و خلوص در ایشان به اندازه بیست سال خداوند به ایشان عطا فرمود. گاهگاهی از خصائص موجودات و جهت ربّانیت موجودات محظوظ و متوجّه میشدند. سرعت ترقی ایشان در جهت روح و شعور و ادراک فوق العاده بود. بالاخص ذاکر حضرت سید الشهدا علیه آلاف التحیّة و الثناء شده بودند که روضه خواندن ایشان در اثر خلوصشان بسیار دلنشین و مقبول قطعی حضرت سیّد الشهداء سلام الله علیه گردیده بود.
فضیلت دعا و نیایش در روز عرفه ( از دیدگاه روایات)
روز عرفه روز دعا و نیایش است و اگر چه روزه آن روز مستحب است، لیکن اگر روزه گرفتن آن روز موجب ضعف شود، آن گونه که انسان نتواند دعاهاى این روز را بخواند، خواندن دعا بر روزه گرفتن مقدم است. (بحار، 123/ 94 124 (
نقش نیایش در وصول به رحمت بیکران الهى، با بیان امام صادق (ع) که فرمود: «الدُّعاء کهف الإجابة کما أنّ السّحاب کهف المطر» (کافى، 471/ 2 (به خوبى روشن است. طبق این بیان نورانى همان طور که ابر، قرارگاه باران است، دعا نیز قرارگاه اجابت است.
به بیان دیگر، اجابت در درون دعاست، همانطور که باران در نهاد ابر تعبیه شده است، بنابراین، چنانچه کسى با حسن ظن و خالصانه و عارفانه و به نحو عام دعا کند، خدا هم اجابت خواهد کرد. بخش مهمّى از پیروزى انبیاى بزرگ (ع) نیز به برکت دعا بوده است زیرا تظاهرات و عملیات، بخش «جسمانى» پیروزى را تشکیل مىدهد ولى دعا و نیایش «روح» ظفر است چنانکه امام علىبن موسىالرضا (ع) همواره به اطرافیان خویش مىفرمود: بر شما باد به سلاح پیامبران: «علیکم بسلاح الأنبیاء» آنگاه در پاسخ اینکه سلاح آنان چه بود؟ مىفرمود: دعا. (کافى، 471/ 2 )
دعا تنها چیزى است که خدا آن را به انسان تملیک کرده است. انسان جز دعا و تضرع در پیشگاه خداوند مالک چیزى نیست: «یا سریع الرضا اغفر لمن لا یملک إلّا الدّعاء» (مفاتیح الجنان، دعاى کمیل) از این رو در برابر دشمن درون، سلاحى جز ناله ندارد: «و سلاحه البکاء» (مفاتیح الجنان، دعاى کمیل) دشمن بیرون را مىتوان با سلاح سبک و سنگین از پا درآورد ولى شیطان و دشمن سرسخت درون را تنها با اشک در برابر خدا مىتوان رام کرد.
بنابراین، کسى که اهل ناله نیست، مسلح نیست و اگر کسى مسلح نباشد پیروز نخواهد شد زیرا انسان تا زمانى که خود را مىبیند، خدا را نمىبیند و به درگاه او تضرّع و اظهار عجز نمىکند، وقتى ننالد در نبرد با اهریمن درون و بیرون شکست مىخورد.
گرچه همه حالات زندگى براى نیایش مناسب است ولى دوران پربار حج و حضور در مواقف آن، شکوه بیشترى براى دعا و تأثیر فراوانترى براى نیایش به درگاه پروردگار جهان دارد و چون دعا از ضمیر صاف، مورد قبول است و احرام و آهنگ کعبة ازاد و پاک، در تصفیة ضمیر تأثیر به سزایى دارد، نیایش در حج و دعا در مواقف آن بهترین اثرها را به همراه خواهد داشت. از این رو براى هر برنامه از مناسک حج. دستور ویژهاى در مورد نیایش داده شده است و عمده آن دعاى عرفه در صحراى عرفات و همراه تودة مردم گرد آمده از سراسر جهان و عشاق مشعر و مشتاقان کوى مناست.
روایات فراوانى دربارة اعمال روز عرفه و هنگام وقوف در عرفات، به ویژه کیفیت دعا در آن موقف نقل شده که بخشى از آنها در خصوص دعاهاى آن روز، مانند دعاى عرفه امام حسین و دعاى امام سجّاد (ع) است و بخشى نیز در اهتمام و ترغیب به دعا کردن به دیگران است، به گونهاى که برخى شاگردان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) همه همّ خود را در آن سرزمین که دعاها در آن مستجاب است، صرف دعا براى غیر مىکردند.
علىبن ابراهیم در این باره از پدرش نقل کرده که گفت: عبدالله بن جندب را در عرفات دیدم که زمانى طولانى دست به سوى آسمان بلند کرده، سیلاب اشک از گونههایش بر زمین سرازیر بود، به گونهاى که من شخص دیگرى را اینچنین در حال مناجات ندیدم. هنگامى که مردم از عرفات عازم مشعر بودند به او گفتم: کسى را بهتر از تو در حال نیایش ندیدم. عبدالله گفت: به خدا سوگند در آن حال فقط برادرانم را دعا مىکردم زیرا از امام کاظم (ع) شنیدم که فرمود: کسى که به دور از چشم برادر (ایمانى) اش در حق وى دعا کند از جانب عرش ندا داده مىشود که صدهزا برابر آنچه براى او خواستى نصیب تو خواهد شد: «من دعا لأخیه بظهر الغیب نودى من العرش: ولک مأة ألف ضعف مثله». پس شایسته نبود که من صدهزار برابر دعاى مستجاب را به خاطر یک دعا که برآورد شدنش معلوم نیست واگذارم. (کافى، 508/ 2 و 465/ 4 ) مشابه این نقل، دربارة دیگر صحابه نیز روایت شده است. (کافى، 465/ 4 466 ).
آیة الله جوادى آملى، صهباى حج