از پنجره نگاه اندشمندان غیر مسلمان نظری می افکنیم به گشتره پاک و بی نهایت گلستان محمدی ، باشد که شمیم دلنوازه آن یار و دردانه روزگار ، ما را سرمست حضور مبارک خویش سازد و خوشه چین دشت گل های محمدی باشیم.

گوته

گوته ، شاعر پر آوازه آلمانی پس از آشنایی با دین اسلام و پیام آور این آیین یگانه ، قطعه شعری با عنوان « نغمه محمد » درباره پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) سرود. این قطعه شعر از زبان نزدیک ترین خویشان پیامبر ؛ یعنی حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه (س) علیها السلام گفته می شود. گوته در شعرش همه هراحل و مقاطع دعوت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) و راهنمایی اش در میان مردم را به توصیف و تشبیه و نماد می آورد.

شعر گوته با محوریت معرفی شخصیت والای پیامبر از زبان دو دردانه تاریخ اسلام و تشیع روایت می شود. اما همان طور که این مسئله را با خواننده اش در میان می گذارد ، مسیر تاریخی پیامبر و همچنین گسترش مرزهای اسلام می گذارد ، مسیر تاریخی پیامبر و همچنین گسترش مرزهای اسلام در جهان را نیز به عنوان بخش تاریخی متن ، مورد تاکید و توجه قرار می دهد. پایان شعر با اعتقاد و ایمان این شعر آلمانی به معاد و جهان ازلی و همچنین یقین وی بر پیروزی رسالت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم همراه است. شاید شگفتی و علاقه شاعر به زندگی و مذهب پیامبر است که فردی اروپایی و غربی را با آن همه تهاجم فلسفه های متضاد و مختلف در پیرامون خود ، به مفاهیم معنوی و والای اسلام علاقه مند می سازد. اینک قسمتی از شعر "نغمه محمد" را می آوریم:

« بنگر بدان چشمه

همان که از کوهساران می جوشد

چه با طراوتو شاد

و می تراود به سان چشمان ستارگان آن گاه که می درخشند

و با ورودی پیشوا گونه و راهبر

همه چشمه ها را که برادر اویند

با خویش همراه می سازد

و در آن پایین اعماق دره

در مقدم این رود ، گل ها می رویند

و سبزه ها از نفسش حیات می یابند...»

برنارد شاو

 جرج برنارد شاو ، نویسنده معروف ایرلندی درباره پیامبر اکرم(ص) می گوید: «او را باید منجی بشریت خواند. من اعتقاد دارم که اگر مردی مثل او حاکمی در عصر جدید می شد ، برای حل مشکلاتش از صلح و دوستی استفاده می کرد . او عالی ترین مردی بود که روی زمین پا گذاشته است . او به دین دعوت می کرد . یک تمدن را پایه گذاری کرد . ملتی را بنا نهاد . اخلاق را نهادینه کرد . اجتماعی زنده و قدرتمند ایجاد کرد تا آموزش او را به صحنه عمل آورندو دنیای تفکر و رفتار انسانی را برای همیشه و به طور کامل منقلب کرد . نام او "محمد" است . در سال 570 بعد از میلاد ، در عربستان چشم به جهان گشود . رسالت خود برای دعوت به دین راستین (اسلام) را در سال 40 عمر خود آغاز کرد و در 63 سال عمرش با حهان وداع گفت . در مدت کوتاه 23 سال از پیامبری اش به پرستش خدای یگانه رهنمون شد . وی مردم را از جنگ و نزاع های قبیله ای رهانید و به اتحاد و همبستگی ملی رسانید . او در این مدت ، مردم را از هرزگی و مستی به اعتدال و پرهیزگاری ، از بی قانونی نظام مند ، و از تباهی با بالاترین معیارهای تعالی اخلاقی هدایت کرد . تاریخ بشری چنین دگرگونی کامل را از جانب یک شخص یا در مکان دیگر قبل از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم یا پس از او نشناخته است . تصور همه این عجایب باور نکردنی در طی این دو دهه نخست است .»

ویل دورانت :

محمد ، پیغمبری بزرگ و موحدی کامل بود که مانند نداشت و برای اصلاح بشر مبعوث شد.

کارل ماکس :

حقیقت انکار نا پذیر این است که محمد مبعوث شد تا رسالتی را که خلاصه رسالت سابق و مافوق آنها بود برای عالم بیاورد.

الکساندر دوما :

محمد ، معجزه شرق بود ؛ زیرا دینش دارای آموزه های بزرگی بود . اخلاقش برجسته بود و رفتاری پسندیده داشت.

آلفرد گیوم :

محمد ، یکی از عظیم ترین شخصیت های تاریخی است که در ایمان به وجود به خدای یگانه غرق شده بود.

لئو تولستوی :

شکی نیست که محمد از مردان بزرگ و مصلحانی است که به حقیق خمت بزرگی به بشر کرده است.

واشنگتن ایرونیگ :

او سریع الانتقال است و دارای حافظه قوی ، دیدی بلند و استعدادی سرشار بود.

ژان ژاک روسو :

حضرت محمد ، پیامبر اسلام ، نظریه بهتری داشت و توانست سیستم سیاسی خود را به خوبی متحد سازد.

اهمیت وحدت بین مسلمین

در اوج تیرگی و ظلمت و جهل و عداوت ، ولادت فرزندی پاک ، پیام آور نور و رحمت و آزادی بشریت شد. گرچه شیعه و سنی در روز ولادت آن حضرت اختلاف نظر دارند اما در سال و ماه ولادتش تقریبا وحدت نظر دارند. شیعیان روز 17 ربیع الاول سال 570 م را روز ولادت و اهل تسنن روز 12 ربیع الاول همان سال را روز ولادت پربرکت منجی عالم بشریت می دانند. بنابراین عفته وحدت یا سالروزولادت آن حضرت مناسبتبسیار خجسته ای است تا در سایه ی نزدیکی قلوب  ، در پی تحکیم وحدت و یکپارچگیبین یکدیگر و همسو ساختن اهداف بلند اسلامی و حل مشکلات کشورهای مسلمان بیش از پیش همت گماریم.